Эй хушо, афсонаҳои ошиқӣ – Лоик Шерали

Эй хушо, пиндорҳои гармрӯ,
Гармие дар ҷони ман афзудаед.
Дил ба оҳанги шумо бозӣ кунад,
Ё шумо бозичаи дил будаед.

Эй хушо, ангезаи бахти баланд
Аз замин то осмонам мебарад,
Аз миёни ин ҳама жӯлидагон
То ҷаҳони нуриёнам мебарад.

Эй хушо, эҳсоси гарму шавқу шӯр
Мепазад андешаи хоми маро.
Гӯӣ хумдонест дар ман баҳри ман,
Мепазад чун мушти гил номи маро.

Эй хушо, парвози беболу паре
Дар фазои орзуҳои наҷиб.
Ё хаёли бахт, ё бӯи умед,
Ё ниёзи ошиқи меҳнатнасиб.

Эй хушо афсонаҳо, афсонаҳо…
Ман шуморо ҳамчу кӯдак кофтам.
Дар ҷаҳон гар аз шумо номе набуд,
Ман шуморо баҳри дил мебофтам…

[1975]