Давлати ҳусни ту фаровон бод!
Зери ин осмони луъбатбоз
Ахтари толеат фурӯзон бод!
Сина бикшо барои ишқи бузург,
Зиндадил бошу зиндагонӣ кун.
Ишқи мо пир ҳам шавад рӯзе,
То ҷавон бошӣ, ту ҷавонӣ кун.
Ишқ нодир бувад чу истеъдод,
Дар дили ҳар кӣ дар намегирад,
Ҳар кӣ бо сар нарафт андар ишқ,
Ишқи ӯ ҳеҷ сар намегирад.
Чи саодат, ки ту хабар дорӣ
Аз ғами ишқу аз табу тобаш.
Аз ҷигарсӯзию ҷигархорӣ
В-аз ҳама нашъаҳои камёбаш.
Чи саодат, ки бо нигоҳи дил
Беҳтар аз ман маро ту медонӣ.
Гираҳе чанд дар дилам гар ҳаст,
Ҳамчу мушкилкушо ту медонӣ.
То ту ҳастию ишқи ту боқист,
Умри ман ошиқона хоҳад буд,
Номи ту дар забони ман умре
Бозгӯи тарона хоҳад буд.
То ту ҳастию ҳусни ту гирост,
Дар дилам гулшукуфту гулрез аст
Баҳри ту аз раҳи умеди дароз
Ғазале чанд дастовез аст.
Меравам сӯи қуллаҳои баланд
Бо дилам гар ту ҳамсафар бошӣ.
Хонуми сабз, сабз бодат бахт,
Хонуми сабз, сабзтар бошӣ!
[1982]
