Ту барои дили ман зебо бош.
То даме ошиқи яктои туам,
Ту барои дили ман якто бош.
Ту маро бош баҳори пургул,
Тирамаҳ аз раҳи худ меояд.
Соате чашм ба роҳам бинишин,
Ки аҷал роҳи маро мепояд.
Ту марав аз сари ман, то сари ман
Нашавад сар ба сари хоки лаҳад.
Ту бимон бо ману бо ман гул кун,
Чун туям бахт гулафшон бошад.
Эй ғамат шодифизотар зи баҳор,
Дили ғамкӯфтаамро бинавоз.
То кунун ёре диламро нашинохт,
Ту варо сӯи дилат кун овоз.
Гир андар кафу некӯ бинигар,
Бо ҳама айбу гунаҳ ошиқи туст.
Бадгумонӣ макун, аз баҳри худо,
Ҳама офоқ гувоҳ! Ошиқи туст…
Ишқ ҳарчанд шуда олуда
Аз ду-се хушкдилу тардоман,
Ту маё паст зи гардуни назар,
Балки раҳ гир ба боло бо ман!
Дари дил боз бикун мисли саҳар,
Синаро шӯр бидеҳ чун дарё,
Он чунон тунд бирав, то миранд
Айбҷӯёни ту дар соҳилҳо…
Ин ҳасудон зи малах бисёранд,
Ишқ яктову ту ҳам яктоӣ.
Ин ҳасудон зи алам мемиранд
Гар алам бошӣ ту бо шайдоӣ.
Пас ту баҳри дили ман ахтари саъд,
Пас ту баҳри дили ман фардо бош.
Пас ту, то навбати дунё дорам,
Бо ҳама нозу адо дунё бош!
[1986]
