Аз куҷо омадӣ, эй чашмаи нур
Аз куҷо омадӣ, эй махзани шеър?
То дилам дошт зи домони дилат,
Баъд аз ин дасти ману домани шеър.
Аз куҷо омадӣ, эй махзани шеър?
То дилам дошт зи домони дилат,
Баъд аз ин дасти ману домани шеър.
Чашми ту нури илоҳӣ дорад,
Чашми ту чашмаи шеъри Аҷам аст.
Баъд аз ин бар сари ман аз қисмат
То ғами ишқи ту бошад, чӣ ғам аст?
Чун ту ангушт задӣ бар дари дил
Ҳамчу ошӯбгарон бар дари шоҳ,
Буду нобуди маро ларза гирифт,
Тарк гуфтам ҳама даргоҳу сипоҳ,
Пас фуруд омадам аз тахти ғурур
Пеши ту мисли шаҳ аз тахти баланд.
Ҳусни ту дидаму қурбон кардам
Ҳамаро баҳри ту, эй бахти баланд!
Лек огаҳ кунамат аз фарҷом,
К-охири шаҳманишӣ коҳкашист.
Охири шаҳманишӣ гар ин аст,
Охири ишқу ҷунун оҳкашист.
Гар чунин аст ҳама бахшиши ишқ,
Ту маро содаю гумроҳ магӯ.
Муддате зиста бо шиддати ишқ,
Гар бимирем, абас оҳ магӯ!
[1986]
