Бо ғами дунё бисӯзам, то дилам дунё шавад.
Дурии гардун биҷӯям, то шавам наздики дил,
Вусъати саҳро бихоҳам, сафҳаам саҳро шавад.
Ҳеҷ кас монанди деҳқон нест ҳамдарди замин,
Ин заминпаймо ҳам охир чун фалакпаймо шавад.
Халқро яксар савод омӯхтему чашми хат,
Бояд акнун босаводаш оқилу доно шавад.
Аз дили кӯҳам, бихоҳам, к-аз дили пурганҷи ӯ
Ногаҳон чун кони тилло шоире пайдо шавад.
[1979]