Гарчи ман кӯтоҳумрам, кӯтаҳимон нестам.
Ҳар чӣ аз дасти ман ояд, нотамомаш бишмарам,
То зи худ норозиям, аз худ пушаймон нестам.
Мадду ҷазри ҳодисот аз синаи ман бигзарад,
Дар лаби дарёи ҳастӣ санги беҷон нестам.
Пои ман бо сангкӯб аз хурдӣ одат кардааст,
Гар зи санги роҳ тарсам, аз куҳистон нестам!
Давлати ман реги заррини Зарафшон бас бувад,
Заррае гар зар биҷӯям, аз Зарафшон нестам!
Гар зи шеъри ман наояд бӯи меҳру эътиқод,
Зодаи дарёву кӯҳи Тоҷикистон нестам!
[1978]