Нолаи ман гӯш дору дарди ҳоли ман бибин!
Аз миёни сад бало ман сӯйи ту бигрехтам,
Дасти раҳмат бар сарам ниҳ, ё биҷунбон остин!
Ё равон кун оби раҳмат, оташи ғамро бикуш,
Ё халосам диҳ чу Исо аз ҷаҳони оташин!
Ё муроди ман бидиҳ, ё фориғам кун аз мурод,
Ваъдаи фардо раҳо кун, ё чунон кун, ё чунин!
Ё дари инно фатаҳано баркушо, то бингарам
Сад ҳазорон гулситону сад ҳазорон ёсамин!
Ё з-алам нашраҳ равон кун чор ҷӯ дар синаам:
Ҷӯйи обу ҷӯйи хамру ҷӯйи ширу ангубин!
Ай Санойӣ, рав, мадад хоҳ аз равони Мустафо,
“Мустафо мо ҷоъа илло раҳмати лилъоламин!”.