Макун, ай шаҳ мукофотам, макун, ай шаҳ мукофотам!
Дилам пур гашт аз миҳре, ки бар чашм аст аз ӯ муҳре,
Агар дар пеши миҳробам вагар ганҷи хароботам!
Ба лахти ин дили пора магар раҳмат шуд овора?!
Маро фарёд рас, охир, ки дар дарёи офотам!
Чу шоҳи хушхиром омад, ҷуз ӯ бар ман ҳаром омад,
Чи бебаргам зи ҳиҷронаш, агар дар боғу ҷаннотам?!
Маро рухсори ӯ бояд, чи суд аз Моҳу Парвинам,
Чу шоми зулфи ӯ хоҳам, чи суд аз Шому Шомотам?!
Чу аз дасташ хурам бода, манам озоду озода,
Чу пеши ӯ замин бӯсам, ба болои самовотам!
Саъодатҳо, ки ман дорам зи Шамсуддини Табрезӣ,
Саъодатҳо суҷуд орад ба пеши ин саъодотам!